@@@@
- Wiesz dlaczego się ukryłeś w tym rowie, Blithe?
- Bałem się.
- Wszyscy się baliśmy. Ukryłeś się tam, bo myślisz, że wciąż jest nadzieja. Ale jedyną nadzieją jest zaakceptować, że JUŻ jesteś martwy. Im wcześniej to zrozumiesz tym lepiej. Bez litości. Bez współczucia. Bez wyrzutów sumienia. Od tego zależą losy wojny.
@@@@
Moim zdaniem ten przerażający (i jednoczesnie szczery do bólu) dialog z odcinka nr 3 jest esencją całego serialu.

Najczęściej konflikty zbrojne dużo bardziej interesują mnie jako rozgrywki na wyższym szczeblu niż li tylko rozterki żołnierzy siedzących w okopach. Jednak o brytyjsko-amerykańskiej produkcji mogę wyrazić się niemal w samych superlatywach.

Bardzo cenię "Kompanię braci" za pokazanie czym jest atak artylerii przeciwnika dla piechoty.
Za wizualizację koszmaru desantu spadochronowego pod ostrzałem nieprzyjaciela.
Za przekucie Bastogne i walk w Ardenach z suchych opisów w namacalną wizję piekła na ziemi.
Za odcinek dziewiąty i emocje przy odkryciu obozu.
I za wiele wiele innych...

Ogólnie serial mocno działa na wyobraźnię. Podejmuje się też analizy psychiki żołnierzy rzuconych na front walki. Końcówka jest szokująca i dosadnie uświadamia, że nie wszyscy żołnierze potrafią sobie poradzić z powrotem do normalnego życia po wojnie.

Podejrzewam, że historycy mogą się przyczepić do mnóstwa szczegółów scenariusza (szczególnie z polskiego punktu widzenia). Ale jednak trzeba pamiętać, że kino rządzi się swoimi prawami. Wspominane przez niektórych nudne fragmenty i tzw. dłużyzny? Tak, występują. Ale sumarycznie nie psują całości. I bez większego wahania daję notę 9/10. Wyśmienity serial.

(grudzień 2013) Warto dodać, że w ciągu ostatnich dwóch miesięcy odeszło z tego świata trzech "braci z kompanii". Dziś, 68 lat po wojnie, żyją już tylko trzej ostatni (Shames, Malarkey i Guarnere).